งานวิจัย

เชาวนีพร ชีพประสพ, ฤทัยทิพ อโนมุณี, หาสันต์ สาเหล็ม

สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา (สกอ.)

2558

การศึกษาครั้งนี้ได้ดำเนินการตรวจสอบองค์ประกอบทางเคมี ปริมาณวิตามินบี 1 และปริมาณอะไมโลส ในตัวอย่างข้าวพันธุ์พื้นเมืองจำนวน 22 สายพันธุ์ จากศูนย์วิจัยพันธุ์ข้าว จังหวัดพัทลุงผลการวิเคราะห์พบว่าจะมีเปอร์เซ็นต์คาร์โบไฮเดรตสูงในข้าวทุกสายพันธุ์ (74.20-80.76เปอร์เซ็นต์) โดยข้าวยาไทรมีปริมาณคาร์โบไฮเดรตสูงที่สุด ข้าวหมออรุณจะมีปริมาณความชื้นสูงสุด (14.77 เปอร์เซ็นต์)ในขณะที่ข้าวยาไทรจะมีปริมาณความชื้นต่ำสุด (10.42 เปอร์เซ็นต์)ข้าวเหนียวดำช่อไม้ไผ่จะมีปริมาณเถ้าสูงสุด (1.56 เปอร์เซ็นต์)ในส่วนของปริมาณไขมัน ข้าวหอมจันทร์จะมีปริมาณไขมันสูงสุด (3.33เปอร์เซ็นต์)ในขณะที่ข้าวเจ๊ะแตจะมีปริมาณไขมันต่ำสุด (0.29 เปอร์เซ็นต์)ข้าวเหนียวดำช่อไม้ไผ่จะมีปริมาณโปรตีนสูงสุด (9.41เปอร์เซ็นต์)และข้าวหมออรุณจะมีปริมาณโปรตีนต่ำสุด (5.61 เปอร์เซ็นต์)นอกจากนี้ได้ทำการวิเคราะห์ปริมาณวิตามินบี 1 พบว่าข้าวทางหวายจะมีปริมาณวิตามินบี 1 สูงสุด (1.19 มิลิกรัมต่อ 100 กรัม) ขณะที่ข้าวหอมจันทร์จะมีปริมาณวิตามินบี 1 ต่ำสุด (0.13มิลิกรัมต่อ 100 กรัม) และข้าวพันธุ์พื้นเมืองทั้ง 22 สายพันธุ์สามารถแบ่งได้เป็น 4กลุ่มตามปริมาณ อะไมโลสที่เป็นองค์ประกอบคือ กลุ่มข้าวเหนียวมีปริมาณอะไมโลส 0–9เปอร์เซ็นต์ (ข้าวเหนียวดำหมอ ข้าวเหนียวล้างปิ้งแดง ข้าวเหนียวลันตา และข้าวเหนียวดำช่อไม้ไผ่) กลุ่มข้าวอะไมโลสต่ำ มีปริมาณ อะไมโลส 10-19เปอร์เซ็นต์ (ข้าวบัวหอม และข้าวช่อจังหวัด) กลุ่มข้าวอะไมโลสปานกลาง มีปริมาณ อะไมโลส 20-25 เปอร์เซ็นต์ (ข้าวปากอ ข้าวช่อละมุน ข้าวหมออรุณ และข้าวฝ้าย) กลุ่มข้าวอะไมโลสสูง มีปริมาณอะไมโลสมากกว่า 25 เปอร์เซ็นต์ (ข้าวนางหอม ข้าวยาไทรข้าวเหนียวลูกผึ้ง ข้าวหอมจันทร์ ข้าวนัง ข้าวช่อจำปา ข้าวเจ๊ะแต ข้าวหอม ข้าวมะลิแดง ข้าวทางหวาย ข้าวแหกหญ้า และ ข้าวศรีรักษ์) ซึ่งข้อมูลที่ได้จากการวิจัยในครั้งนี้ถือเป็นข้อมูลพื้นฐานในการส่งเสริมการเพาะปลูกและอนุรักษ์ข้าวพันธุ์พื้นเมืองเมือง รวมทั้งสามารถนำไปแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ในอนาคตได้

(คลิกที่ชื่อเอกสารเพื่ออ่าน) 

องค์ประกอบทางเคมีและปริมาณอะไมโลสในข้าวพันธุ์พื้นเมืองจังหวัดพัทลุง