งานวิจัย

ศศลักษณ์ ทองขาว, จักสิทธิ์ โอฬาริกชาติ, โชติธรรม ธารรักษ์

มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา

2555

ระบุบทคัดย่อปัจจุบันมีการใช้งานบทเรียนอิเล็กทรอนิกส์ในรายวิชาต่าง ๆ อย่างกว้างขวางทั้งในมหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา และในมหาวิทยาลัยในประเทศไทยโดยทั่วไป บทเรียนอิเล็กทรอนิกส์ถูกใช้เป็นเครื่องมือในการสนับสนุนการเรียนการสอนในรายวิชาต่างๆ ทั้งรายวิชาบังคับ และรายวิชาเลือกของโปรแกรมวิชาคอมพิวเตอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งรายวิชาคอมพิวเตอร์พื้นฐาน ซึ่งโปรแกรมวิชาคอมพิวเตอร์รับผิดชอบในการจัดการเรียนการสอนแก่นักศึกษาทั้งมหาวิทยาลัย ทั้งนี้เพื่อเป็นการเพิ่มพูนศักยภาพในการใช้คอมพิวเตอร์ของนักศึกษา บทเรียนอิเล็กทรอนิกส์จึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้นักศึกษาได้เรียนรู้เนื้อหาเพิ่มเติมนอกห้องเรียน และใช้ในการเรียนรู้เทียบได้กับห้องเรียนเสมือน (Virtual classroom) การใช้งานบทเรียนอิเล็กทรอนิกส์จึงมีส่วนสำคัญทั้งผู้ที่สร้างและผู้ที่เข้าไปมีส่วนร่วมในการออกแบบตลอดจนถึงการออกแบบบทเรียน การจะสร้างบทเรียนอิเล็กทรอนิกส์ให้มีคุณภาพนั้นจะต้องคำนึงถึงผู้ใช้สามกลุ่มคือ กลุ่มผู้สร้างบทเรียน กลุ่มผู้ดูแลรักษา และกลุ่มผู้เรียน การจะปรับปรุงเปลี่ยนแปลงบทเรียนอิเล็กทรอนิกส์ให้เหมาะสมกับมหาวิทยาลัยนั้น จำเป็นต้องคำนึงถึงปัจจัยหลายด้านรวมถึงความเหมาะสมกับสภาพแวดล้อม และความพร้อมของมหาวิทยาลัยนั้นๆ ปัญหาดังกล่าวจำเป็นต้องได้รับการแก้ไข โดยการแก้ปัญหานั้นจำเป็นต้องทราบถึงปัจจัยหลักที่เป็นเหตุจูงใจในการใช้งานบทเรียนอิเล็กทรอนิกส์ และปัญหาที่ส่งผลกระทบหรือเป็นอุปสรรคในการใช้งานระบบการเรียนการสอนอิเล็กทรอนิกส์โดยภาพรวม จะทำให้สามารถพัฒนาระบบการเรียนการสอนอิเล็กทรอนิกส์อย่างยั่งยืนได้ ซึ่งสอดคล้องกับทฤษฏีมัลติวิว (Avison & Wood-Harper, 1990) ที่สามารถมองเห็นภาพรวมของการพัฒนาระบบคอมพิวเตอร์อย่างเหมาะสม เพื่อประโยชน์สูงสุดขององค์กรนั้น ๆ

(คลิกที่ชื่อเอกสารเพื่ออ่าน)