วิทยานิพนธ์

พงษ์ธิศักดิ์ ชอบทำกิจ

มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา

2560

378.301 พ12ก 2560

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับความภาคภูมิใจในตนเองของนักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการเห็น ในระดับอุดมศึกษา และ 2) เพื่อเปรียบเทียบความภาคภูมิใจในตนเอง ของนักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการเห็น ในระดับอุดมศึกษา จำแนกตามเพศ ประเภทความบกพร่องทางการเห็น ชั้นปี และกลุ่มมหาวิทยาลัยที่สังกัด กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการเห็น ในระดับอุดมศึกษา ปีการศึกษา 2560 จำนวน 51 มหาวิทยาลัย จำนวน 214 คน โดยการสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นตามสัดส่วน เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามลักษณะมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.78 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปเพื่อหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าเอฟ และการทดสอบรายคู่ตามวิธีของเชฟเฟ่ ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับความภาคภูมิใจในตนเองของนักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการเห็น ในระดับ อุดมศึกษา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า อยู่ในระดับมากที่สุดทุกด้าน โดยเรียงลำดับจากมากไปหาน้อย ได้แก่ ด้านการปฏิบัติตน มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.63 รองลงมาคือ ด้านตนเอง มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.62 และด้านสังคม มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.54 ตามลำดับ 2. ผลการเปรียบเทียบความภาคภูมิใจในตนเองของนักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการเห็น ในระดับ อุดมศึกษา จำแนกตามเพศ ประเภทความบกพร่องทางการเห็น ชั้นปี และกลุ่มมหาวิทยาลัยที่สังกัด พบว่า มีความภาคภูมิใจในตนเองไม่แตกต่างกัน

(คลิกที่ชื่อเอกสารเพื่ออ่าน) 

ความภาคภูมิใจในตนเองของนักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการเห็น ในระดับอุดมศึกษา