งานวิจัย

เพียงใจ ผลโภค

สถาบันราชภัฏสงขลา

2545

ว.420.72 พ612ก

วัตถุประสงค์ของการวิจัยครั้งนี้คือ ศึกษาการเรียนรู้เกี่ยวกับชุมชนของตนเองของนักศึกษา สาขาวิชาศิลปศาสตร์ โปรแกรมวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจและโปรแกรมวิชาภาษาอังกฤษ ความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่ควรเรียนรู้ในชุมชนของผู้ที่มีภูมิลําเนาอยู่ในจังหวัดสงขลา เพื่อหาสาระที่ควรนํามาจัดเตรียมเป็นเนื้อหาการเรียนการสอนเรื่องของท้องถิ่นในชั้นเรียนภาษาต่างประเทศ (ภาษาอังกฤษ) สําหรับนักศึกษาโปรแกรมวิชาภาษาอังกฤษ ในสถาบันราชภัฏสงขลา การเก็บข้อมูลใช้การเก็บข้อมูลจากบุคคลสองกลุ่ม คือ นักศึกษาและประชาชนในท้องถิ่น ด้วยการให้ตอบแบบสอบถามประกอบการสัมภาษณ์ กลุ่มนักศึกษาเป็นผู้ที่เรียนรายวิชา วัฒนธรรมไทยศึกษา (Thai Studies) ในเทอมที่ 1 ของปีการศึกษา 2544 คือ นักศึกษาสาขาวิชาศิลปศาสตร์ โปรแกรมวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจ ชั้นปีที่ 3 และนักศึกษาโปรแกรมวิชาภาษาอังกฤษ ชั้นปีที่4 และเป็นผู้ที่เกิดและมีที่อยู่ถาวรปัจจุบันอยู่ในเขตจังหวัดสงขลา รวมทั้งหมด จํานวน 32 คน กลุ่มผู้ให้ข้อมูลที่อยู่ในท้องถิ่น คือ ผู้นําท้องถิ่น และผู้มีภูมิลําเนาหรือประกอบอาชีพที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาในเขต จังหวัดสงขลา จํานวน 60 คน ใช้การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา สําหรับ ข้อมูลที่มีลักษณะเป็นปลายเปิด ผลการวิจัย มีดังนี้ 1. นักศึกษาโปรแกรมวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจ ได้เรียนรู้เกี่ยวกับท้องถิ่นของตนเอง จากรายวิชาในกลุ่มสังคมมากกว่าจากกลุ่มวิชาภาษาอังกฤษ ในขณะที่นักศึกษาโปรแกรมวิชาภาษาอังกฤษ (ศิลปศาสตร์) ได้เรียนรู้เกี่ยวกับท้องถิ่นของตนเองจากกลุ่มวิชาภาษาอังกฤษ 2. นักศึกษามีความเห็นว่า เนื้อหาที่เรียนเกี่ยวกับท้องถิ่นมีประโยชน์แต่มิใช่สิ่งที่สําคัญที่สุด โดยที่นักศึกษาโปรแกรมวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจเห็นประโยชน์ว่าความรู้เกี่ยวกับท้องถิ่นมีประโยชน์ต่อการประกอบอาชีพด้านการโรงแรมและการท่องเที่ยว 3. นักศึกษามีความรู้เกี่ยวกับชุมชนของตนเองในด้านประวัติและตํานาน แต่มีความรู้น้อยในด้านอาชีพของคนในชุมชน ภูมิปัญญาท้องถิ่น และไม่สามารถบอกได้ว่าบุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่ในชุมชนของตนเองนั้น ใครคือบุคคลที่ควรแก่การยกย่อง 4. นักศึกษาต้องการภาษาอังกฤษที่เกี่ยวกับท้องถิ่นเพื่อการใช้แนะนําสถานที่และบรรยายเรื่องในท้องถิ่น ในขณะที่คนในท้องถิ่นเองคาดหวังให้ไปช่วยสอนเด็กในชุมชนมากกว่า 5. เรื่องของท้องถิ่นที่นักศึกษาต้องการนําเสนอคือสถานที่ท่องเที่ยว แต่คน ในชุมชนเองต้องการให้นําเสนอเรื่องของความเป็นอยู่ที่มีความสามัคคีและช่วยเหลือ เกื้อกูลกันมากกว่า รวมถึงเรื่องของผู้นําของชุมชน สภาพเศรษฐกิจและสังคมทั่วไป 6. การเรียนเรื่องของท้องถิ่น นักศึกษามีปัญหาด้านคําศัพท์มากที่สุด และยังต้องการโอกาสที่จะได้ฝึกการใช้ภาษาอังกฤษในสถานการณ์จริง ผู้สอนจึงควรจัดให้นักศึกษาได้ฝึกทักษะการใช้ภาษา โดยเฉพาะการพูดเรื่องของชุมชนของตนเอง เพื่อได้ฝึกทั้งทักษะการใช้ภาษาในสถานการณ์จริงและพัฒนาความเชื่อมั่นในการใช้ภาษาอังกฤษ ด้วยการเริ่มพูดถึงสิ่งใกล้ตัวเอง โดยที่ผู้สอนช่วยเหลือด้านคําศัพท์ตามที่นักศึกษาต้องการ 7. ผู้ให้ข้อมูลที่อยู่ในเขตจังหวัดสงขลา เห็นว่าภาษาอังกฤษสําคัญที่สุด แต่ภาษาอื่นๆที่จําเป็นด้วยเช่นกัน คือ จีน ญี่ปุ่น มลายู มลายูท้องถิ่น อาหรับ ฝรั่งเศส และเยอรมัน

(คลิกที่ชื่อเอกสารเพื่ออ่าน) 

ส่วนหน้า

บทคัดย่อ

สารบัญ

บทที่1 บทนำ

บทที่2 เอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง

บทที่3 ระเบียบวิธีการวิจัย

บทที่4 ผลการวิจัย

บทที่5 สรุปผลการวิจัย อภิปรายผล และข้อเสนอแนะ

บรรณานุกรม

ภาคผนวก

ประวัติผู้วิจัย